خانه / مقالات / مهدویت / دوران غیبت و انتظار / انتظار موعود / فضیلت انتظار و چشم به راه بودن امام مهدی(عج) از منظر امام رضا(ع)

فضیلت انتظار و چشم به راه بودن امام مهدی(عج) از منظر امام رضا(ع)

فضیلت انتظار و چشم به راه بودن امام مهدی(عج) از منظر امام رضا(ع)

 

موضوعی که در زمینه باور مهدوی در کلام امام رضا(ع) یافت می‏شود، موضوع «انتظار فرج» یا چشم به راه گشایش بودن است.

آن حضرت در روایات متعددی به موضوع فضیلت انتظار فرج اشاره کرده ‏اند.

از جمله در روایتی خطاب به «حسن بن جَهم» که از ایشان در مورد «فرج» می‏پرسد، می‏فرماید:

أولست تعلم أنّ انتظار الفرج من الفرج؟

قلت: لا أدری إلاّ أن تعلّمنی. فقال: نعم إنتظار الفرج من الفرج.[۱]

آیا می‏دانی که انتظار فرج [جزیی] از فرج است؟ گفتم: نمی‏دانم مگر اینکه شما به من بیاموزید.

فرمود: آری انتظار فرج، جزیی از فرج است.

 

در روایت دیگری نیز می‏فرماید:

ما أحسن الصبر و انتظار الفرج أما سمعت قول العبد الصالح:

«و ارتقبوا إنّی معکم رقیب»[۲] «وانتظروا إنّی معکم من المنتظرین»[۳] فعلیکم بالصبر إنّما یجی‏ء الفرج علی الیأس و قدکان الذین من قبلکم أصبر منکم…[۴]

 

چه نیکوست صبر و انتظار فرج، آیا سخن بنده صالح خدا [ شعیب ] را نشنیدی که فرمود: «و انتظار برید که من [ هم ] با شما منتظرم» و «پس منتظر باشید که من [هم] با شما از منتظرانم»، بر شما باد به صبر و بردباری؛ چرا گشایش بعد از ناامیدی فرا می‏رسد و به تحقیق کسانی که پیش از شما بودند از شما بردبارتر بودند.

و بالاخره در روایت بسیار زیبایی فضیلت انتظار را این‏گونه بیان می‏کنند:

أما یرضی أحدکم أن یکون فی بیته ینفق علی عیاله ینتظر أمرنا فإن أدرکه کان کمن شهد مع رسول اللّه‏، صلی‏اللّه‏ علیه و آله، بدرا، و إن لم یدرکه کان کمن کان مع قائمنا فی فسطاطه…[۵]

آیا هیچیک از شما خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانواده‏اش را بپردازد و چشم به راه امر ما باشد؟ پس اگر در چنین حالی از دنیا برود مانند کسی است که به همراه رسول خدا(ص) در [نبرد] بدر به شهادت رسیده است. و اگر هم مرگ به سراغ او نیاید مانند کسی است که به همراه قائم ما و در خیمه او باشد.

✍ پی نوشت ها:

  1. ابو جعفر محمدبن الحسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبه، ص۲۷۶؛ محمدباقر المجلسی، همان، ج۵۲، ص۱۳۰، ح۲۹.
  2. سوره هود(۱۱)، آیه ۹۳.
  3. سوره اعراف(۷)، آیه ۷۱.
  4. عبداللّه‏ بن جعفر الحمیری، قرب‏الاسناد، ص۲۲۴، به نقل از: عزیزاللّه‏ العطاردی، همان، ص۲۱۷، ح۳۷۳.
  5. محمدبن یعقوب الکلینی، همان، ج۴، ص۲۶۰، ح۳۴.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *