ارتباط با امام زمان (عج)

ارتباط با امام زمان (عج)

عترت طاهره که یکی از دو ثقل به جا مانده از رسول‌گرامی(ص) است، همتای قرآن و همدوش آن است و بر همین اساس، احکامی که درباره قرآن ثابت است، در مورد عترت طاهره نیز ثابت خواهد بود؛

از این‌رو ارتباط با امام عصر (عج) نیز زندگی‌بخش و تأمین‌کننده حیات معقول و مطلوب آدمی است، چون نبی مکرم اسلام(ص)، عدم معرفت و پذیرش ولایت امام معصوم زمان را مایه مرگ جاهلی بر شمردند و آنچه نبودش مرگ جاهلانه می‌آورد، بودنش حیات عاقلانه را تأمین خواهد کرد و آن‌که معرفت و ولایت را فهمید، همواره خویش را در معرض ارتباط با امام معصوم عصر خویش می‌نهد.

تشرف بی‌واسطه و مستقیم به محضر نورانی امام زمان(عج) لیاقت و شایستگی‌هایی ویژه می‌خواهد، از این‌رو تنها اوحدی از موحدان به باریابی محضر مطهرش توفیق می‌یابند.

آنچه برای همگان ضروری و میسور است، ایجاد و حفظ ارتباط روحی و معنوی با آن حضرت است که در پرتو رعایت ادب حضور و ارتباط با آن حضرت تحصیل خواهد شد.

‌ انجام دادن مستحبات و اعمال صالح به نیابت از آن حضرت و اهدای ثواب آن به ارواح طیّب عترت طاهره (ع) از بهترین راه‌هایی است که می‌تواند ارتباط انسان با آن وجود مبارک را تأمین کند و بهترین حالت در چنین نیابتی، آن است که انسان در برابر عمل خویش از آن امام خواسته‌ای نداشته باشد، چرا که از قدر عملش می‌کاهد.

البته این سخن بدین معنا نیست که انسان اگر مشکل خاصی دارد، با امام خویش در میان نگذارد و از او نطلبد؛ بلکه مقصود آن است که در انجام دادن اعمال صالح به نیابت از آن حضرت، طلبی نداشته باشد و پیشنهادی ندهد تا آنان در خور خویش عطا کنند؛ نه در اندازه مطلوب محدود ما. آنان چون در خور خویش عطا کنند، هم قابلیت و ظرفیت می‌بخشند و هم مقبول و مظروف.

ادعای بابیّت و سفارت از ولی‌ّ عصر (عج)

ارتباط با امام زمان(عج) آرزوی هر منتظر مشتاق و افتخار والای هر صاحب معرفتی است؛

اما این کالای ثمین به اقتضای قدر والای خود در کنار اولیای بی‌ادعایی که از خورشید آن کسب نور کرده‌اند، همواره به مدعیانی مبتلا بوده است که ادعای ارتباط با قلب عالم را وسیله نیل به اهداف روا یا ناروای خویش قرار داده و خواسته یا ناخواسته رهزن مؤمنان مشتاق اما ساده‌دلی شده‌اند که دائماً تشنه رسیدن خبری یا رؤیت اثری از جان جانان عالم‌اند.

کتاب  امام مهدی(عج)، موجود موعود