ﺍﺯ ﻧﻬﺎﻥ بودن ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻜﻴﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺨﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺣﻜﻤﺖﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻲﺁﻭﺭﻳﻢ:
۱-ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺍﻣﻴﺪ
ﻭﻗﺘﻲ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻮﺭﺍﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﺩﻝﻣﻨﺘﻈﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﻋﺼﺮﻫﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺨﺘﻲﻫﺎ ﻭ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﻴﺒﺖﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺳﺪﻩﻫﺎﻱ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺥ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﻭﺭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ،ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑرﻓﺘﻨﻪﻫﺎﻱ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺧﻮﺩﻣﻘﺎﻭﻣﺖﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪﻭﭼﮕﻮﻧﻪﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪﮔﺬﺭﮔﺎﻩﻫﺎﻱ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻏﻴﺒﺖ ﺭﺍﺑﻪ ﺳﻠﺎﻣﺖﭘﺸﺖﺳﺮﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ؟
۲-ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ
ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻜﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﻣﺎﻥﻇﻬﻮﺭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺩﺍﻧﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺤﺮﻙ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪﺳﻜﻮﻥ ﻭ ﺭﻛﻮﺩ ﺭﻭﻱ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ. ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ، ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﻱ ﻫﻤﻪ ﻋﺼﺮﻫﺎ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺗﻠﺎﺵ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪتا ﺗﺎﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎﻱ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻱ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﭘﻮﻳﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻗﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺎﻟﺤﻲ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺭﺥ ﻧﺪﻫﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ (ع)ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ(ع)ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ، (ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ) ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻮسی(ع) ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺳﻲ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻲ ﺭﻭﺯ، ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻗﻮﻡ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ،ﻛﺮﺩﻧﺪ[ﺍﺯﺩﻳﻦﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ].
ﻏﻴﺒﺖ ﻃﻮﺳﻲ، ﻓﺼﻞ ۷، ﺡ ۴۱۱، ﺹ ۴۲۵.
برگرفته از کتاب نگین افرینش