چگونه حضرت که در یک مکان هستند ناظر همه جا می باشند

چگونه حضرت که در یک مکان هستند ناظر همه جا می باشند

باید دانست که حاضر و ناظر دانستن امام به این معنا نیست که امام با چشم سر، افراد را نگاه می‌کند، همانگونه که شاهد و ناظر بودن خدا نیز شهود و دیدن مادی نیست. بلکه امام دارای حقیقت وجودی بسیار بلندی است که مربوط به گستره این عالم مادی نیست.

در بسیاری از اخبار برای پیامبر(ص) و ائمه(ع) غیر از آنچه که ما آن را نفس و روح می‌نامیم، مقامی والاتر اثبات شده و آن مقام نورانیت است. در روایتی نقل شده “نخستین چیزی که خدای متعال آفرید نور پیامبر اکرم و ائمه اطهار بود” و در روایت دیگر آمده “خداوند در آغاز، نور محمد(ص) و علی(ع) را خلق کرد” و در روایتی دیگر بیان شده است “خداوند از نور عظمت خویش، آنان را آفرید”.

آفرینش از نور خدا، چندان برای ما روشن نیست ولی می‌توان گفت: غیر مادی و مقامی بس بلند است. این مقام نورانیت چون محیط و دربردارنده زمان‌ها و مکان‌ها است پس بر همه چیز احاطه وجودی دارد و نمونه و مثلی است برای علم الهی یعنی همانگونه که خدای متعال بر همه ما سوای خویش، احاطه حضوری دارد[و این ربطی به زمان و مکان ندارد] آنها نیز، که مظهر تام اسمای الهی‌اند،و علمشان هم مظهر علم الهی است، به موجودات احاطه حضوری دارند.

بر این اساس، استقرار، حضرت در مکانی از مکان‌های این کره خاکی، منافاتی با شاهد و ناظر بودن ایشان ندارد.

استقرار برای بدن مادی است و شاهد و ناظر بودن مربوط به مقام نورانیت و روح مطهر آنان که وسعت وجودی دارد می‌باشد.

منبع : کتاب آفتاب مهر