کانون امام مهدی ملکان
آیا انسان های در زمان غیبت امام با انسان های در زمان حضور ائمه مساوی هستند؟ آیا این تبعیض و ظلم نیست که ما از حضور ظاهری امام محرومیم؟
ما نیز دارای امام و پیشوایی هستیم که در میان ما حضور دارد، و ما از هدایت‌ها و عنایت‌ها و برکات وجودی او بهره می‌بریم، هر چند که در بیشتر موارد الطاف آن بزرگوار به صورت غیر مستقیم شامل ما شده و دعاهای ما به برکت آن بزرگوار مستجاب می‌شود و ما متوجه نمی‌شویم. البته در مواردی نیز الطاف امام مهدی(ع) به صورت مستقیم به انسان‌ها رسیده و آنها متوجه می‌شوند.
ناگفته نماند که دورانی که ما در آن زندگی می‌کنیم دوران غیبت است، و این طبیعی است که از برخی بهره‌ها محروم باشیم. ولی باید توجه داشت که علت غیبت حضرت، عمل کرد نامطلوب انسان‌ها بوده است. زیرا آنان با کنار گذاشتن اهل بیت و تنها گذاشتن آنان باعث این محرومیت شدند. همان گونه که طولانی شدن امر غیبت نیز به علت کوتاهی مردم و عدم توجه آنان به امام است.
باید دانست: امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)زمانی ظهور می‌کند که شرایط آن فراهم شده باشد؛ یعنی، افرادی باشند که واقعا یار و یاور امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف)باشند. او را شناخته و ایمان قوی به او و اهدافش داشته باشند و لحظه ای دست از یاری و حمایت بر ندارند. از طرفی مردم آمادگی پذیرش حضرت را واقعا داشته باشند و خواستار ظهورش شوند… و این زمانی است که مردم در زندگی خود یاد حضرت را زنده کنند و اعمال و رفتار و کردارشان به گونه ای باشد که نشان دهند منتظر ظهورند. وضعیت مردم جهان نیز به گونه‌ای باشد که منتظر ظهور مرد آسمانی باشند.
البته خداوند مهربان لطف بیکرانش هر چند شامل همه مردم است ولی به مردم زمان غیبت عنایت دیگری دارد. از این رو در روایت هست که نماز‌ها و اعمال مردم در زمان غیبت از ثواب بیشتری برخوردار است همان گونه که توبه و استغفار راحت‌تر پذیرفته می‌شود.
